Paramaribo is prima te doen in de ochtend. En Ric krijgen wij zonder problemen in de auto, een beetje schuiven en daar zit hij. Goede keuze dus de Raum. Midden in het centrum, naast de Houten Kathedraal is een parkeerterrein. Er gaat net een sloep weg dus ons auto heeft ruimte genoeg om Ric naar buiten te krijgen. Parkeren is gratis, van parkeermeters hebben ze hier nog niet gehoord. De voetgangerspaden zijn een ramp, gaten, palen, troep en wat je maar verzint staat in de weg en stukken moeten wij over het asfalt tussen het verkeer lopen. Iedereen kijkt gelukkig goed uit.

Het Onafhankelijkheidsplein is leeg, aan de overkant ligt Fort Zeelandia, net achter het Nationalee Assemble en naast de Waterkant. Dit deel van Paramaribo is goed onderhouden, bij de rest bladdert overal de verf ervan af, kennelijk is onderhoud niet zo belangrijk. Het fort is van een stichting en het moet gezegd worden, de stichting doet een goede job. Geen zwerfvuil, alle stenen liggen op zijn plaats en een klein cafe aan de waterkant waar je onder een afdak zeer gerieflijk kan zitten. Wij zijn de enige mensen op twee man in de bediening na. Zij zijn zeer vriendelijk, de koffie is lekker en een zacht briesje doet ons goed. Op de rivier varen grote boten voorbij, het water draagt het geluid ver en de monotone brom van de dieselmotoren laat ons wegdutten. Ergens midden in de rivier ligt een duitse stoomboot, in tweeen gebroken en geheel verroest. Weghalen doet men niet, een reden wordt niet gegeven. De vrouwen doen nog een toertje, wij horen het later wel.

Van het fort naar het chiqueste hotel van de stad, om een plasje te doen. Kosten van een nachtje is 50 euro per nacht, geeft wel even aan wat de prijzen in Suriname zijn. Aan de overkant is 't Vat, een oud cafe waar het ook uitgestorven is. Via dit cafe proberen wij naar de Waterkant te komen. Hobbel, hobbel en wij moeten door de Palmentuin, de weg is gewoon niet voor ons begaanbaar. Dus een kleine D-tour. Tussen de palmen is het koel en vooral rustig. Het zand op de weg is wat zwaar maar onder echte problemen komen wij verder.

De Waterkant is een strip met allemaal toko's waar je eten kunt halen, voor een habbekrats want je hebt hier een maaltijd voor 2 euro. Ook hier is het ongebruikelijk stil, later blijkt dat ook in Suriname de vakanties voorbij zijn, dus strijken wij neer waar wel enkele mensen zitten. Bij een toko bestellen wij eten, dat wordt snel gebracht en is lekker. Ook de zoete drankjes erbij vallen in de smaak. De toko blijkt Eri te heten en wordt zowaar aanbevolen in de reisgids. Komt dat even goed uit.

Na het eten de auto opgezocht, want wij moeten nog even langs het reisbureau om een reis te boeken. Bij Su4you zitten allemaal import nederlanders, maar die zijn geheel versurinaamd. Niets is direct duidelijk zodat wij over de twee excursies moeten worden teruggebeld of gemaild. Dat gaan ze vanavond doen, hopen wij. Op de weg terug langs Fernandes, voor broodjes die wij 's avonds oppeuzelen. Het licht gaat hier rond 22.00 uur uit.