De grote voorbereiding voor de terugreis breekt aan. Even de vlucht inchecken via de app en dan maar spulletjes verzamelen. Er zijn nog wat open eindjes in Paramaribo. Ric heeft samen met zijn zus en broer een stuk grond in de Gravenstraat, heet trouwens nu Henck Aaronstraat, dus wij gaan op zoek waar dit is. Ergens waar het moet zijn staat een golfplaten muur en wij denken dat dit het is. Een mooi stuk grond maar zeer verwaarloosd. Toch moeten zij maar eens kijken wat ze hier mee aan moeten, maar dat moet dan wel in familieberaad. Wij horen het terzijnertijd wel.

Verderop is naast Fort Zeelandia een restaurant aan de waterkant, de Gadri. Niemand weet wat het betekent maar er is een terras, met parasol en het is er druk. Dus wij confiskeren een tafel en sturen de vrouwen op winkelpad. Dat gaan wij op onze laatste dag echt niet doen, goudsmeden bezoeken, winkel in/uit, nee laat ons dan maar met een Djogo in de schaduw onder een parasol aan de Suriname rivier vertoeven. Wij doden ons tijd wel met toeristen kijken. Aan tafel schuift een Surinaamse vrouw aan. Zij komt voor de fameuze pindasoep die alleen op vrijdag wordt geserveerd. Na wat beleefdheidsuitwisseling blijkt dat ze uit Leiden komt en een maand op vakantie is. Ze woont niet in bij familie want dat betekent geen tijd voor jezelf maar alleen familiebezoek en daar heeft ze echt geen zin in. Smikkelend wordt de pindasoep naar binnen gelepeld, niet te vergeten met rijst en Tomtom. Is geen navigatie maar banaan.

Als de vrouwen terugkomen snellen wij naar de Waterkant want op onze to-do lijst staat nog steeds schaafijs vervelend zonder vinkje. Gelukkig is de man achter de kar nog wakker en zo kunnen wij eindelijk een schaafijsje nuttigen. In een plastic bekertje met een rietje. Dat is erg lastig slurpen, je moet het met je handen warm maken om het te smelten en naar binnen te zuigen. Al rijdend naar huis komen wij een heel eind en bij thuiskomt is het echt bijna op.

Toetoet, daar staat de chauffeur van de voorheen president. De president is familie van Ric en was al eerder even langsgekomen. Toen beloofde hij kokosnoten en bij deze wordt die belofte ingelost. Omdat hij toch een 7x24 uur chauffeur heeft kan die man het wel even komen brengen en kappen. Dus de arme man komt aan de deur met 4 van die bollen en een kapmes. Bij het ingangshek van het huis gaat hij driftig hakken en komt ons telkens een noot met een rietje brengen. Vol bewondering staren wij naar zijn kapkunst en veinzen (ik) dat de kokosmelk erg lekker is, de rest meent het. Het moet dus op want hij wil de noot ook nog een keer helemaal splitsen. Een beetje melk is lekker een hele kokosnoot niet. Ongemerkt laat ik wat in de gootsteen lopen. De anderen hebben pech want die staan te dicht bij de met kapmes zwaaiende man.Gelukkig vinden zij het echt lekker. Dan klieft hij 1 voor 1 de noot en dan pas kan hij weg. Ric belt de president nog even om hem te bedanken en natuurlijk wordt uitvoerig gecontroleerd of de chauffeur zijn werk wel heeft gedaan. Er wordt driftig bevestigd dat dit zeker het geval is.

Uitgebreid lunchen doen wij niet want wij zijn vanavond uitgenodigd voor het diner door de vader van Armand, (de boezemvriend van Ric) Rob en zijn vrouw Doesje. En je wilt natuurlijk dan niet de helft laten staan, dat is zonde. Voordat wij weer op pad gaan breekt voor ons de eerste regenbui los. Het duurt maar even, maar als je buiten zonder shelter zou lopen dan word je drijf en drijf nat. Dus maar even wachten tot de laatste druppels uit de wolken zijn geperst.

Wij zijn op tijd in de Lucky Twin. De rolstoel kan gemakkelijk naar binnen en wij zitten op een prachtige plek, vlak voor een enorm aquarium met grote vissen die je stompzinnig aanstaren. Er zijn 3 soorten, karpers, meervallen en pacu's. Zij kijken mee hoe wij alles opeten. Wij moeten even wachten op het eten, maar het is de moeite waard, heerlijk gegeten. Zowel zoete vis, hete kip, natuurlijk peper, minipaksoi, nasi, bami en rijst. Er is meer dan genoeg en ondertussen proberen wij Rob uit te horen over de bengelstreken van Ric en Armand toen die nog heel jong waren. Hij geeft geen krimp en ik vermoed dat Ric hierover met Rob een pact heeft afgesloten, wij zeggen niets. Het is heel gezellig en na afloop bedanken wij Rob en Doesje uitvoerig. Op naar onze laatste slaapnachtje in Paramaribo en dan morgen de grote reisdag.