Je zult het niet geloven maar vandaag gaan wij naar een Surinaamse kookworkshop. Ook ik. Ergens in het centrum bij de kathedraal moeten wij verzamelen. Dan maar eerst even dat houten kerkje bekijken en het moet gezegd worden, ongewoon prachtig. Geheel van hout opgebouwd, met houten pilaren en kruisbogen ziet het er futuristisch uit en het stamt uit 1883. De Surinaamse bank is er pal naast en die wordt natuurlijk bewaakt. Ik knoop een praatje aan met de bewaker aan de rechterkant van de bank. Hij vertelt mij trots dat de kathedraal het grootste houten gebouw is van de Cariben, ik geloof hem op zijn bruine ogen.

In een smal straatje bij de kerk staat Downtown Oasis Guesthouse & Apartments, daar moeten wij zijn. Binnen wachten Inke en Wendel. Wendel is de baas, Inke helpt. Later komen Jaap en Monique aanlopen, ook zij hebben zich opgegeven. Allemaal aan tafel om uitleg te krijgen over het menu. Dat klinkt goed, maar het is wel de bedoeling dat ook ik aan de bak ga. Nu is mijn reputatie hierin niet denderend, oftewel ik ben erg goed in het drukken van mijn snor. Dat is hier niet gelukt!

Bakabana's zijn bananen (soms in beslag) gebakken en dan met een lekkere pittige pindasaus erover heen. Dus eerst de bananen pellen en in plakken snijden (ikke), dan in de olie bakken (ikke) en zorgen dat ze lekker krokant worden. Het moet gezegd worden dat het beslag door de dames is gemaakt. Voor de loempia's moet een een zacht velletje worden gemaakt, dan in de pan om er een flensje van de maken en ondertussen vulling prepareren. Dan daarbij een zoetzure saus , alles in elkaar vouwen en dan in de braadpan. Alles moet op dus wij hebben voor 7 man 30 loempia's. Ik braad wat af, Pauline maakt foto's want dit gaan ze thuis niet zomaar geloven.

Ondertussen maken wij ook pom, o.a. uien, tomaten, Piccadilly, tayer, .... Alles moet gesneden worden, dus tjakka iedereen zet overal flink het mes in. Dan stop ik, jawel, de hele prut in een pan, roeren en dan in een andere pan waar onderin de kippenboutjes liggen. Die moeten goed ondergedompeld worden en dan in de oven. De tijd vliegt voorbij, koken duurt hier best lang. Tijdens het roeren, snijden, smeren praten wij met Wendel over Suriname. Hij werkte in Nederland als assurantieadviseur maar toen zijn moeder overleed is hij naar Suriname terug gegaan en is nooit meer naar Nederland teruggekeerd (op 1x na voor familie omstandigheden). Hier is hij in het toerisme gerold en dat doet hij al meer dan 13 jaar. 10 jaar geleden heeft hij een huisje gekocht, 65.000 gulden, daar wat nu de hoek van Holland genoemd wordt, veroorzaakt door de vele pensionado's uit Nederland. Als hoofdgerecht maken wij echte Surinaamse nasi, jawel, doe ik ook, samen met Jaap. tenslotte is het toetje Bojo, iets met brood, kokos, melk, kaneel, enz. Het moet met veel liefde worden gekneed en wie o wie kan dat beter dan ikke. ik vind het vies werk, het lijkt een beetje op in de kattebak graaien, maar ik laat mij niet kennen en maak een fantastische bojo. Zelfs Ric is later onder de indruk en dat is bijzonder want dat zegt hij niet gauw.

Het smaakt allemaal goed, een Djogo erbij en de wereld ziet er lief en goed uit. Wij krijgen nog een doggybag mee en dan naar huis. Even voor thuis: reken er niet op dat mijn kookkunsten enige vervolg krijgen!